Zeven jaar zijn jullie onderweg. Een bijzondere tocht achter
de rug en nog vele mooie wegen te gaan.
De weg naar dit moment is niet altijd makkelijk geweest, maar jullie zijn het spoor niet bijster geraakt.
Als je de liefde van je leven in de ogen kijkt, maar tegelijk ziet dat de situatie waar je in verkeert er nog niet klaar voor is, moet je je voorbereiden op een ingewikkelde tocht. Er is moed voor nodig om je hart te volgen zonder je verstand op nul te zetten. De route was zeker in het begin niet vrij van obstakels en sommigen dachten dat jullie uiteindelijk wel ieder een andere weg zouden bewandelen.
De omstandigheden stuurde jullie langs omleidingen, opstoppingen en onoverzichtelijke kruispunten. Het navigatiesysteem gaf soms onduidelijke aanwijzingen. Maar de liefde zorgde ervoor dat jullie aan elkaars zijde het pad bleven volgen. Hier en daar een weggetje ingeslagen wat misschien niet het juiste was, een prachtige sluiproute genomen of tegen het verkeer in gegaan. Soms snel, soms langzaam, maar altijd met oog voor wat er zich om jullie heen afspeelde. Samen met de kinderen en rekening houdend met de belangrijke afslagen in hun levens. Af en toe de weg vragen aan dierbare vrienden en familie. Al raakte er iemand achterop, dan was het nooit een probleem om even op elkaar te wachten.
Vele kilometers later, was er een moment om even stil te staan. Wetend dat je nooit iets zeker kunt weten en dat ‘voor altijd’ soms toch een einde kent. Maar geloven in elkaar, en de liefde voelen, maakt dat jullie weg samen altijd de juiste zal zijn.
Mocht het weer eens gaan stormen, schuil dan bij elkaar. En laat de zon die altijd weer na de regen komt, jullie hart verwarmen en nieuwe energie geven om onderweg te blijven. De wereld ligt open, de weg gaat verder. Zonder routekaart, zonder te weten welke afstand je gaat overbruggen en hoe lang je daar over doet. Zolang jullie voor elkaar blijven zorgen, oog hebben voor de omgeving en af en toe de schoenen uit doen om de voetjes te laten rusten, gaan jullie samen een prachtige lange wandeling tegemoet.
Als je de liefde van je leven in de ogen kijkt, maar tegelijk ziet dat de situatie waar je in verkeert er nog niet klaar voor is, moet je je voorbereiden op een ingewikkelde tocht. Er is moed voor nodig om je hart te volgen zonder je verstand op nul te zetten. De route was zeker in het begin niet vrij van obstakels en sommigen dachten dat jullie uiteindelijk wel ieder een andere weg zouden bewandelen.
De omstandigheden stuurde jullie langs omleidingen, opstoppingen en onoverzichtelijke kruispunten. Het navigatiesysteem gaf soms onduidelijke aanwijzingen. Maar de liefde zorgde ervoor dat jullie aan elkaars zijde het pad bleven volgen. Hier en daar een weggetje ingeslagen wat misschien niet het juiste was, een prachtige sluiproute genomen of tegen het verkeer in gegaan. Soms snel, soms langzaam, maar altijd met oog voor wat er zich om jullie heen afspeelde. Samen met de kinderen en rekening houdend met de belangrijke afslagen in hun levens. Af en toe de weg vragen aan dierbare vrienden en familie. Al raakte er iemand achterop, dan was het nooit een probleem om even op elkaar te wachten.
Vele kilometers later, was er een moment om even stil te staan. Wetend dat je nooit iets zeker kunt weten en dat ‘voor altijd’ soms toch een einde kent. Maar geloven in elkaar, en de liefde voelen, maakt dat jullie weg samen altijd de juiste zal zijn.
Mocht het weer eens gaan stormen, schuil dan bij elkaar. En laat de zon die altijd weer na de regen komt, jullie hart verwarmen en nieuwe energie geven om onderweg te blijven. De wereld ligt open, de weg gaat verder. Zonder routekaart, zonder te weten welke afstand je gaat overbruggen en hoe lang je daar over doet. Zolang jullie voor elkaar blijven zorgen, oog hebben voor de omgeving en af en toe de schoenen uit doen om de voetjes te laten rusten, gaan jullie samen een prachtige lange wandeling tegemoet.
Biutiful!
BeantwoordenVerwijderen