Stoerdoenerij

"Geen land mee te bezeilen", zegt de buurman. Hij parkeert de container aan de straat naast die van mij, terwijl zijn dochter met een kwaad gezicht het huis in vlucht. Mijn 15-jarige buurmeisje heeft last van de puberteit. De hormonen die door haar lijf gieren maken haar onzeker en zorgen ervoor dat ze zich laat leiden door groepsdruk en stoerdoenerij. Ze zit eindeloos achter de computer te chatten en heeft altijd een tekort aan beltegoed. De verveling slaat toe als ze niet bij haar vrienden mag zijn, haar oude passie voor paarden is verdwenen en "ze wil niks" vertelt haar vader. Dochterlief presteert niks op school, scheldt de hele wereld verrot als ze haar zin niet krijgt en dreigt continu met weglopen. Radeloos wordt hij ervan.
Na 2 jaar zeuren, kreeg ze vorig jaar een piercing voor haar verjaardag. En sinds dat moment zag ik haar alleen nog maar in naveltruitjes en lage skinny jeans. Het lijkt me erg ongemakkelijk om telkens je net iets te dikke puberbuik aan Jan en alleman te moeten laten zien omdat er zo'n bel aan je navel bungelt. De charme was er die winter voor haar ook wel vanaf. Toch iets te koud wellicht die korte truitjes.
Vorige week heeft ze weer iets nieuws bedacht. Ze wil een tattoo.
Waren het vroeger de Hells Angels en ander gruizig schorriemorrie die hun lijf versierden met allerlei lijfspreuken en rondborstige blote dames, tegenwoordig loopt de halve wereld met een tatoeage rond. En als je 15 bent dan is er niets stoerder. Er zullen immers niet veel meisjes van die leeftijd zijn die hier hun zin in krijgen. Natuurlijk denken die kinderen er niet over na wat ze over 10 jaar van die tekening zullen vinden. Of hoe die eruit zal zien als ze oud en rimpelig zijn en hoeveel geld en pijn het kost om ze er weer af te laten laseren.
Mijn buurmeisje heeft haar zinnen gezet op een prachtige tekening aan de onderkant van haar rug met veel kleuren. Een 'tramp stamp' of een 'reetgewei' noemt mijn buurman het. En ik moet toegeven, het woord 'Breezerslet' komt toch even in je op als je daar een ontspoorde puber mee voorbij ziet stuiven achter op de scooter bij één of andere branieschopper.
'Hoe verzint ze het', zucht haar vader. En in mijn hoofd doemt het beeld op van de buurman die zijn motor stond te poetsen van de zomer. Zowel de linker als de rechter arm vol met plakplaatjes, zo nu blijkt.