November, naarmate de maand vordert, duiken er steeds meer
mannen op in mijn omgeving met een verdwaalde extra wenkbrauw. Onder hun neus.
“Ik
ben tegen prostaatkanker” verklaarde één van hen zijn plotseling opduikende
prikkende beharing. Het verband ontging me tussen die twee. Maar kennelijk
denken mannen deze vorm van kanker de wereld uit te helpen door hun snor te
laten staan. De maand is omgedoopt tot Movember: vraag aandacht voor prostaatkanker
en laat je snor staan. Typisch.
Een
weinig veeleisende opgave waarmee de ‘Mo bro’ zijn betrokkenheid laat zien en ook
nog te verdedigen met een goed verhaal.
Mannen met snorren doen me
denken aan slechte pornoacteurs uit de jaren tachtig. Maar weinig mannen worden
sexy van een snor. Zelfs Clooney en Pitt worden met snor een stuk
onaantrekkelijker. Ik ben dan ook geen fan, vind het een regelrechte afknapper.
Een baardje van een paar dagen is nog wel sexy, maar ook dat voelt als
schuurpapier bij het zoenen. Misschien spelen die bromsnorren daar wel op in?
Dat wij vrouwen dan sponsoren om maar te zorgen dat ze het niet in hun hoofd
halen dat ding langer dan een maand te laten staan? Ik kan me namelijk voorstellen
dat menig relatie er platonisch van wordt. Als je dat idee flink uitbuit kan je
het hele jaar door geld ophalen met de dreiging van een ‘extended movember’. Maar
laat ik ze niet op ideeën brengen. Ik kijk al uit naar december, scheercember. Welkom terug, knappe kale bovenlip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten