18-04-2015

Kweekkoorts en moestuinmanagement

Een maand of wat geleden werd het een hype: iedereen 'moest' aan de tuin.  De Nederlandse vensterbanken staan al weken vol met kweekbakjes. En terwijl we zelf wortel schieten, staren we massaal de plantjes uit de potgrond.

De moestuinaffaire van Klijnsma ligt nog vers in het geheugen. Vooral de oudjes die krap bij kas zitten, moeten de artrose handjes uit de mouwen en in de kas steken. Een moestuin zou een mooie aanvulling op de AOW zijn. Naar eigen zeggen een niet zo handige opmerking van deze mevrouw van de, zo blijkt, Partij van de Aardbei. Het moestuinsocialisme werkte echter aanstekelijk op ’s lands grootste kruidenier die de moestuintjes gratis verstrekt. En, ja hoor, zelfs Tooske verschijnt weer eens op TV met het programma Heel Holland Moestuint, of iets van die strekking.

Tuin of geen tuin, iedereen kan moestuinen, zelfs drie hoog-achter waar de verticale moestuin een goede optie is. En zo werden we allemaal Chef Moestuin.
Een enkeling ziet na weken nog steeds geen groen sprietje uit de grond komen en realiseert zich te laat dat de weggegooide anti-vocht zakjes in de verpakking van het kweekbakje het nogal essentiële zaadmatje blijkt te zijn.

Ons micro moestuinmanagement op de vensterbank zorgt dat de groentes en kruiden groeien als de kool die er niet tussen zit. Maar de andere 20 soorten hebben we keurig op tijd verpot naar een grotere maat pot, waardoor nu ook het aanrecht vol staat.
We kunnen niet wachten tot de vorst voorbij is en we het hele zooitje naar buiten kunnen zetten. Alwaar onze weken gekoesterde plantjes ten prooi vallen aan de verschrikkingen van de natuur: slakken, rupsen, luizen en fruitvliegjes. En onder een luid ‘gatverdamme’ flikkeren we de hele aangevreten moestuin in de groencontainer en halen we de lente-aardbeien, krului en bospeterselie straks gewoon weer bij de supermarkt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten