Achterover kijkend op het jaar, kan ik niet anders dan zeggen dat ik zware tijden achter de boeg heb.Dat mijn verkering uit ging, kwam ook voor mij als donderdag bij heldere hemel. Toen hij zei dat we in een visuele cirkel zaten, dacht ik: hij is gewoon niet goed bij zijn snik! Maar hij had gelijk, de klad was er helemaal uit. Dan vallen opeens de schelpen wel van je ogen, hij was gewoon een schaap in wolfskleren. Ik maakte het uit. Want als Mohammed niet naar de berg komt, dan haalt Abraham de mosterd zelf wel! Ik kan mijn eigen dopjes wel bonen!
Gelukkig heeft mijn lieve vriendin me hard onder de riem gestoken. "Hij heeft de waarheid niet in pacht", zei ze. "We slaan elkaar er wel doorheen!" En dat vindt ik echt heel bijzonder. Want zij had dit jaar een postanale depressie.
Natuurlijk hoopte ik dit jaar al mijn scheepjes op het droge te hebben. Maar als er dan zo'n kredietcrisis doorheen waait, dan moet je uitkijken dat je niet op een touwtje moet bijten.
Op mijn werk liep ik me het vuur uit de schenen dit jaar. Mijn baas vindt gelukkig dat ik met kop en schotel boven de rest uit steek. Ik werk in elk geval niet voor Jan met de korte lul.
Ik heb zon donkerblauw vermoeden dat het nieuwe jaar veel beter zal gaan. Ik kan in elk geval weer met een frisse lei beginnen. Ondanks alles wat ik heb meegemaakt, doe ik er mijn vooroordeel wel mee. Ik weet nu immers hoe de vork in de keel steekt. En, al sta ik aan de rand van de afgrond, ik doe nu een grote stap voorwaarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten