Veertig worden is niet leuk voor een vrouw. Zoals vriendin E het omschreef: “ze kunnen je dan met goed fatsoen geen ‘meisje’ meer noemen.” Met veertig bombarderen ze je ineens echt tot de ‘mevrouw’ waarmee caissières en pukkelige tieners je al jaren aanspreken. Afschuw. Pure afschuw!
Vrouwen van veertig zijn volwassen, verstandig en door schade en schande wijs geworden. De onbezonnenheid van meisjes laten ze achter zich. Foute mannen herkennen ze feilloos, getrouwde mannen zonder ring trouwens ook. Ze hebben goede seks, carrières met stagiaires, voeden kinderen en mannen op en weten hoe ze zelf de belastingaangifte moeten doen. Ze laten zich niet leiden door de waan van de dag, maar denken wel na over hypotheken, pensioen en gezondheid.
Ik zie mijn 40+ vrienden niet als mevrouwen. Ze zijn allemaal nog jong, goed geconserveerd en in voor een borrel in de kroeg. Oké, ze zitten ook iets vaker lekker thuis op de bank. En zien op tegen feestjes die pas om 24.00 uur beginnen (daarvoor hebben ze de avonddutjes uitgevonden). Maar ze gaan heus nog wel eens flink stappen (een paar keer per jaar, anders trekken die rimpels en wallen echt niet meer weg). Ze weten echt wel wie Afro Jack is en hoe je moet WhatsAppen. Ze vertonen zich alleen niet meer in gek gekleurde maillots met een hotpants op fietsen die versiert zijn met kunstbloemen en ze giechelen niet meer als een man interesse toont. Ze accepteren en kunnen incasseren. Afgeschreven zijn ze allerminst, bij de tijd des te meer.
Uiteraard ben ik nog -lang- geen veertig. Maar laat het voor eens en altijd duidelijk zijn dat ik dan nog steeds vleeskleurige panty’s uit de weg ga en leuke mannelijke dertigers niet. Ik zal mijn haar niet afknippen en ben ook niet van plan om me ineens voor te stellen met alleen mijn achternaam met het woordje ‘mevrouw’ ervoor.
