13-05-2011

Bestemming bereikt.

Godver…. Daar sta ik dan met twee kinderen die ik af moet leveren bij hun ouders op de camping in de middle of nowhere. En juist op dat moment blaast mijn TomTom zijn laatste adem uit. En nu? Ik voel een lichte paniek opborrelen. En dan bedenk ik me dat het volslagen belachelijk is om te denken dat ik dat verdomde navigatiesysteem nodig heb om een bestemming te bereiken. Tot een paar jaar geleden kwam ik overal zonder dat ding! Toen ik nog tourmanagement deed ging ik zes keer per week op pad zonder dat ik de stem van ‘God’ nodig had om me er heen te brengen. Ik reed zonder problemen naar feesttenten in weilanden die op geen enkele kaart werden aangegeven, loodste mezelf zonder problemen over de eenrichtingswegen van grote steden om uit te komen bij de artiesteningang van een theater. Van hier naar Timboektoe zonder navigatiesysteem was geen enkel probleem!

Tegenwoordig plakt iedereen zo’n ding tegen zijn voorruit, al is het maar om naar de plaatselijke supermarkt te rijden. Weten we nog hoe het wegennet van Nederland in elkaar zit? Weten we nog waar Deventer ligt als we in Zwolle zijn? Waar is ons richtingsgevoel en komt de zon nog steeds op in het oosten? Onze padvindersmentaliteit is ondergesneeuwd door de komst van alle handige gadgets die ons leven zoveel makkelijker moeten maken. Totdat die fijne hulpmiddelen kapot gaan, dan val je terug op de ouderwetse methode, ‘back to basic’.

En dus bestudeer ik de kaart om de ‘middle of nowhere’ te vinden. Ik noteer wegnummers en afslagen. Kriebel ‘links, rechts, links’ en straatnamen op een post-it. Die plak ik pontificaal op mijn voorruit als ik wegrijd, lekker 'old-school'. Het is heerlijk rustig zonder die stem die me continu vertelt wat ik moet doen. Als ik er bijna ben, is er toch nog even een verdwaalmomentje door een wegopbreking. Gelukkig heb ik ook nog een mond om te vragen waar ik heen moet. De aardige man die me vertelt dat het aan het einde van de weg links is, geeft me een knipoog. “Bestemming bereikt mevrouw” zegt hij. En ik denk ‘missie geslaagd meneer’.