11-08-2010

Net als in de film

"Al na een paar minuten kijken slaat de gaapfactor genadeloos toe. Dit is een psychologisch drama zonder de psychologische invalshoek. De plot zou nog geen originaliteitprijs winnen als er jaarlijks slechts één film werd geproduceerd. Het verloop van het leven van de hoofdrolspeelster is een lachertje en doet eerlijk gezegd nogal onrealistisch aan. Je hoopt voortdurend op iets fijns, een overdonderend moment, dat de vaart er eindelijk in komt, maar het gebeurt gewoon niet. De hoofdrolspeelster lijkt alles mee te hebben in het leven maar ze zet een uitermate slap karakter neer. Haar talenten worden onbenut gelaten en de liefde wil ook al niet vlammen. Vervolgens zijn de actiescènes even spannend als een avondje klaverjassen met je oma. Deze film wil je nog niet kijken als je vastgebonden wordt in de bioscoop."

Als je doodgaat dan zie je je hele leven als een film voorbij komen, zeggen ze. En dit zou zomaar het vernietigende stukje kunnen zijn van een recensent die mijn laatste film heeft gezien. Als ik daarover nadenk kom ik tot de conclusie dat ik voorlopig het loodje nog niet mag leggen. Er zijn namelijk nog geen hoogtepunten in mijn leven die boeiend genoeg zijn om er een film van te maken. Geen meeslepend liefdesleven, geen droomhuwelijk, geen bloedjes van kinderen op de wereld gezet. Ik heb me niet bepaald ontpopt tot een real life ‘Laura Croft’.
En ik moet er niet aan denken dat de figuranten in de film van mijn leven de show zullen stelen. Dat die druiloren van vriendjes mijn kostbare zendtijd in beslag nemen. Dat filmcritici achteraf melden dat het hoofdpersonage volledig werd weggevaagd door het intrigerende spel van de bijrollen.
De hogere macht die de boel regisseert moet wakker geschut worden! Dus hierbij mijn scriptsuggesties: Ik wil een intrigerende plot, als t even kan met wat scènes op zonovergoten oorden. Ik wil special effects, stomende sex- en bloedstollende actiescenes. Ik dacht aan een liefdesverhaal waarbij de tranen van ontroering je in de ogen springen. Ik wil de ‘ooh’s’, de ‘aah’s’ en de wauw! En ook al ga ik dood aan het einde van de film, ik verdien wel een happy end.